در محضر استاد

روایت نوشته اند: «وَ اعْلَمْ یَا بُنَیَّ أَنَ‏ الرِّزْقَ‏ رِزْقَانِ‏ رِزْقٌ تَطْلُبُهُ وَ رِزْقٌ یَطْلُبُکَ فَإِنْ أَنْتَ لَمْ تَأْتِهِ أَتَاکَ مَا أَقْبَحَ الْخُضُوعَ عِنْدَ الْحَاجَةِ وَ الْجَفَاءَ عِنْدَ الْغِنَى»[1]

ج: بله، دو جور روزی داریم، یکی صبح باید بلند شود برود هشت ساعت کار کند، نتیجه­اش جلب روزی است دیگر. آدم حقوق می­گیرد یا هر روز منفعتی بدست می­آورد زندگی­اش تأمین می­شود، گاهی هم روزی را خدا پَر می­دهد و آن می­آید دم در خانه آدم. در خانه آدم می­آیند می­گویند آقا شما امسال به حج مشرّف شدید یا مثلاً اینقدر بگیر فلان کار را بکن. این هم یک نوع روزی است که خدا پَر می­دهد، این من غیرإکتساب است[2]. از این­ها هم هست. خدا وعده داده به کسانی که گوش به حرف او می­دهند و تقوا را مراعات می­کنند و گناه نمی­کنند از این روزی­های غَیرمُکتَسَب برایشان پیش بیاورد. مکّه می­روند، مدینه می­روند، مشهد می­روند، خیلی از این چیزها زیاد پیش برایشان می­آید.

پرسش و پاسخ از سالک الی الله حضرت آیت الله خوشوقت اعلی الله مقامه

مدرسه علمیه حضرت صاحب الأمر عجل الله فرجه22 / 1 / 1387

[1] شریف الرضى، محمد بن حسین، نهج البلاغة (للصبحی صالح)، 1جلد، ص404

[2] - وَ یَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لا یَحْتَسِبُ وَ مَنْ یَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللَّهَ بالِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِکُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدْراً و روزى دهد او را از آنجا که گمان نمى‏برد و هر که توکل کند بر خدا پس خدا بس است او را زیرا خدا رساننده است کار خود را (هر طور که خواهد) قطعا قرار داده خدا براى هر چیزى اندازه‏اى (ترجمه سراج) سوره مبارکه طلاق آیه 3